Eerste weekend van maart!

Na een winter van trainen en enkele nietszeggende voorbereidingswedstrijdjes is het dit weekend eindelijk zover.
De kranten staan er al een week vol van.
Voorbeschouwingen met alle favorieten, trainers, vrouwen van, tot oud-winnaars die hun kritisch kennersoog laten vallen op parcours en atleten.
De organisatie staat op punt, supportersclubs hebben hun bussen gereserveerd en frigoboxen worden terug vanonder het stof gehaald.

Iedereen heeft vol ongeduld op dit eerste weekend van maart gewacht!

Nu moet het dan echt gaan gebeuren, zondag vallen de maskers af en is de speeltijd voorbij.
Dan wordt het enige en echte Belgisch Kampioenschap rivierafdaling gevaren op de Salm te Trois Ponts!

In de buurt van Gent en Kuurne is er naar 't schijnt ook iets te beleven? :-)

Langs achter.

De eerste koers van het jaar, en een minuut ingehaald worden door Maxime Richard. Leuk is anders.

Maxime won heel simpel de wedstrijd, ik was met mijn minuut achterstand blijkbaar nog goed voor een 2e plaats, Bart Moeyersoms was derde, Bram Wybouw 4e.

In de uitslag komt de druk ook "langs achter".... Bart was maar 5 seconden trager dan mij en Bram volgt op 20 sec.

Doel voor de wedstrijd op de Vierre is dan ook simpel, niet langs achter gepakt worden, niet door Maxime die weer een minuut na mij mag vertrekken, en niet door die mannen na mij in de uitslag.

ochtendwatje

Ik ben geen ochtendmens.
Vroeg opstaan is vreselijk, vooral tijdens de werkweek.
In het weekend of op vakantie kan ik dat dan weer wel, tot grote verbazing van velen.
Mij lijkt dat logisch, er is bijvoorbeeld niks mooiers dan op skivakantie
's morgens naar de bakker te wandelen, de dag die nog op gang moet komen in de op die moment muisstille bergen. Zalig.

Als ik elke morgen een half uur vroeger zou kunnen opstaan win ik 2,5 uur per werkweek, dan kan ik meer werken, of meer trainen.
Want ik wil/moet meer trainen, maar ik heb niet genoeg tijd.

Eigenlijk ben ik (vooral 's morgens) een watje.